I was sitting in a café at the corner and I was sipping a huge caramel latte. It probably has  thousand calories, but I had to get warm on this cool, but spring morning. It was just one of those days when I was dreaming about vacations and  I took a few days off to arrange some things for which I usually don’t have time and next I started missing active day at work. I finished last chapter of the book and I started staring at world around me. An elegant man about 40 years old, probably a manager in a large company, drank an espresso in a hurry, put in his belongings to a leather briefcase and went out with his nose stuck in the phone of course … in a hurry . Fashionably dressed woman ordered something to take away, probably in the light version, and also rushed in the same direction as the man. Maybe they even work in the same office building?

I watched train of cars approaching large crossroads. Cars were coming, next standing and finally moving again. With no exception! Light finally turned into green for everyone.

Siedziałam w knajpce na rogu i sączyłam ogromne latte z karmelem. Ma zapewne tysiąc kalorii, ale musiałam jakoś rozgrzać się w ten chodny, choć już wiosenny poranek. Był właśnie jeden z tych dni, kiedy marząc o urlopie wzięłam kilka dni wolnego, pozałatwiam wszystkie swoje sprawy na które zwykle nie mam czasu, a potem tęskniłam za aktywnym dniem w pracy. Skończyłam ostatni rozdział książki i zapatrzyłam się na śpieszący się świat dookoła mnie. Elegancki mężczyzna, około 40-tki, pewnie manager w dużej korporacji, wypił w pośpiechu espresso, pozbierał swoje rzeczy do skórzanej teczki i wyszedł w pośpiechy z nosem z telefonie. Modnie ubrana, zadbana kobieta zamówiła coś na wynos, pewnie w wersji light, i także w pośpiechu pognała w tę samą stronę co mężczyzna. Może nawet pracują w tym samym biurowcu?

Obserwowałam sznur samochodów, które zbliżały się do dużego skrzyżowania. Podjeżdżali, chwilę stali, w końcu wszyscy ruszali. Bez wyjątku! Dla każdego w końcu światło zmieniało się na zielone.

Two young women, maybe still students, sat at the table in front of me. I glanced at them quickly: one of them for sure wasn’t hurrying in the early morning because she wasn’t a type of corporate rat. Her extravagant asymmetric cut wouldn’t allow her to go through any job interview in such place. I guess she had a lot of tattoos, but they were covered under a military jacket with a lot of patches and pins. I couldn’t see her face well because she was sitting back. Second one was her opposite – she was wearing classic trench coat and her smooth, mid-length hair framed her delicate face. I took a sip of coffee and returned to observation of traffic lights. But women’s conversation was so loud that I couldn’t submerge myself in thoughts again.

– No, I don’t want to change my job now. How am I supposed to start all over again? Anyway, it would be 3rd time this year … it is always the same – the girl with an asymmetrical haircut was complaining, loudly stirring her milk drink.

– Maybe try in another industry, you are not even interested in the clothes you sell. I don’t want to know how many customers you dishearten when you say that these pink tops are terrible – said the second woman.

-Aren’t they ?

– Have you sent your resume to this travel agency which you were interested in ? The other woman didn’t give up. She sounded a bit like caring mother.

– Come on, I will fail  a job interview because of my poor English …- she took another sip of her drink.

 

Do stolika przede mną usiadły dwie młode kobiety, możliwe, że jeszcze studentki. Obrzuciłam je szybkim spojrzeniem : jedna z nich na pewno nie należała do tych śpieszących się o poranku korporacyjnych szczurów. Ekstrawaganckie asymetryczne cięcie nie pozwoliłoby jej przejść żadnej rozmowy rekrutacyjnej w takim miejscu. Pewnie miała sporo tatuaży, ale teraz zakryte były one zieloną parką z całą masą naszywek i przypinek. Nie widziałam dobrze jej twarzy, bo usiadła tyłem do mnie. Druga była jej przeciwnością – miała na sobie klasyczny trencz, a gładkie, półdługie włosy pasowały do delikatnej buzi. Pociągnęłam łyk kawy i wróciłam do moich obserwacji zmieniającej się sygnalizacji świetlnej. Konwersacja kobiet była jednak na tyle głośna, że trudno było mi ponownie zatopić się w moich myślach.

– Teraz już nie zmienię pracy. Mam zaczynać wszystko od nowa? Zresztą to już by był 3 raz w tym roku… zawsze jest to samo- narzekała ta z asymetryczną fryzurą, głośno mieszając  łyżeczką w wysokiej szklance z mlecznym napojem.

-Może spróbuj w innej branży, przecież nawet nie interesują cie te ciuchy, które układasz. Nie chcę widzieć ile klientek odstraszasz kiedy mówisz ze te różowe topy są żałosne – odezwała się ta druga .

-A nie są ?

– Wysłałaś CV do tego biura podróży, które Cię interesowało? – druga kobieta nie dawała za wygraną. Brzmiała trochę jak troskliwa matka.

– Daj spokój, już na pierwszej rozmowie polegnę z moim kaleczonym angielskim… – dziewczyna upiła kolejny łyk.

I bit my croissant and I returned to watching morning bedlam outside. The traffic lights turned  from red into green again and train of cars moved forward . I reached for my latte cup and I started wondering whether I move forward in my life like these cars when they have green light or not.  Woman who was sitting at the table in front of me listed her shortcomings which prevent her from getting her dream job. I guess she wanted to be a tour guide or an animator. I remember that I was stopping myself from doing what I wanted to do and I multiplied reasons why I couldn’t do it. But finally someone told me: if you want to succeed, you have to answer four questions: why? why not? why me? why not now?

Skubnęłam swojego croissanta i wróciłam do obserwacji gwaru za oknem. Światła znowu zmieniły się z czerwonego na zielone. Sznur aut znowu ruszył do przodu. Sięgnęłam po swoje latte i zaczęłam myśleć o tym, czy ja też posuwam się do przodu, tak jak te auta, dla których w końcu światła zmieniają się na zielone. Kobieta siedząca przy stoliku przede mną wyliczała swoje niedostatki, które uniemożliwiają jej podjęcie pracy marzeń, najwyraźniej chciała zostać przewodnikiem albo jakimś animatorem. Pamiętam, że sama długo wzbraniałam się przed robieniem tego co chciałam robić i wymyślałam powody dlaczego nie mogę się zająć. Aż w końcu ktoś mi wtedy: jeśli chcesz naprawdę osiągnąć sukces, musisz odpowiedzieć sobie na 4 pytania: dlaczego? dlaczego nie? dlaczego ja? dlaczego nie teraz?

We usually look for sources of restrictions in our life. It’s a trap you can easily fall into. And the worst thing is that –we are the authors of these traps in most cases. These traps are created by your mind which impose limits on you, which actually don’t exist. We must remember that thoughts are not separated from the thinker and they are not suspended in the vacuum of ideas. Thoughts affect your situation and who and where you are. In an unconscious way, positive and negative thoughts influence your decisions, determine your position, level of life satisfaction, help you to achieve success or they can lead you to failures. Don’t get me wrong, it is not enough to think about goal and you will achieve it;) Such things happen only in  fairy tales such as Cinderella;). It may sound banal and sectarian but your way of thinking has impact on your happiness – on relationships, on job satisfaction, and on your appearance or weight. It has impact on all aspects of your life. The way you think about yourself, thinking pattern about yourself can limit you very much. A lot of inventions were created because inventors decided to go beyond the limits.  Going beyond thinking patterns can also solve many problems of everyday life. According to Dr Skalski (psychiatrist and psychotherapists) our problems come from internal contradictions. We want to be fit, but we don’t want to lose time, which we can spend with children. Therefore, we give up any activities instead of trying to combine time with children with exercises. To find such  solution we need to be ready for changes. If we start thinking that only one solution is right , then you are locked in a cage with no way out.

Zwykle szukamy źródeł ograniczeń naszego życia na zewnątrz. To jest pułapka w którą bardzo łatwo wpaść. I co najgorsze – autorami tych pułapek najczęściej jesteśmy w większości my sami. Pułapki te tworzy nasz umysł, nakładając na nas ograniczenia, których faktycznie wcale nie ma. Musimy pamiętać, że myśli nie są oderwanymi od nas, zawieszonymi w próżni ideami. One warunkują naszą sytuację, i to kim i gdzie jesteśmy. W sposób nieświadomy myślenie pozytywne i negatywne wpływa na nasze wybory, określa nasz status, zadowolenie z życia, pozwala osiągać sukcesy lub leży u podstaw porażek. Nie zrozum mnie źle, nie wystarczy pomyśleć o tym, że pragniemy jakiegoś celu i on się zmaterializuje przed nami;) Takie rzeczy, to tylko w bajce o Kopciuszku;) Ale nie ważne jak banalnie i sekciarsko zabrzmi to, że od sposobu myślenia danej jednostki zależy szeroko pojmowane szczęście – od relacji w związku, przez zadowolenie z pracy zawodowej, a na wyglądzie czy wadze kończąc. To jak o sobie myślimy, pewien schemat myślowy na własny temat, który tworzymy, może nas bardzo ograniczać. Gdyby nie porzucanie rozwiązań, które dobrze znamy, wiele wynalazków nie ujrzałoby światła dziennego. Dzięki wyjściu poza schematy myślowe możemy też rozwiązać wiele problemów życia codziennego. Wg dr Skalskiego (psychiatry i terapeuty), nasze problemy biorą się z wewnętrznej sprzeczności. Bardzo zależy nam na pięknej sylwetce, ale szkoda nam poświecić czas, który moglibyśmy spędzić z dziećmi na ćwiczenia. Dlatego też rezygnujemy z jakiejkolwiek aktywności, zamiast spróbować połączyć czas z dziećmi z ćwiczeniami. Aby znaleźć takie rozwiązanie potrzebna jest nam gotowość do zmian. Jeśli zafiksujemy się na myśleniu, że tylko jedno rozwiązanie jest tym właściwym, to zamykamy się w klatce- pułapce bez wyjścia.

Mahatma Gandhi said: “Your beliefs become your thoughts, Your thoughts become your words, Your words become your actions, Your actions become your habits, Your habits become your values, Your values become your destiny.” He is right and as you can see everything begins with thoughts .

Now probably you think: “Ok girl, if you are so smart then tell me what to do with limitations? “ I know that overcoming your limitations can be difficult but next time try to focus on positive aspects of the situation. Woman who was sitting at the table in front of me instead of listening her shortcomings ( grizzling and complaining is passé ;p) should focus on her advantages and see that being a tour guide would be a better option for her J. As people say: “ Only the sky is the limit” .

So next time think: “ You can’t be both awesome and negative. Choose one.” ( Karen Salmansohn). I choose to be awesome 😉 How about you? 

Mahatma Gandhi powiedział:” Twoje przekonania stają się twoimi myślami, Twoje myśli stają się twoimi słowami, Twoje słowa stają się twoimi czynami, Twoje czyny stają się twoimi zwyczajami, Twoje zwyczaje stają się twoimi wartościami, A twoje wartości stają się twoim przeznaczeniem”. Ma on całkowitą rację i jak sami widzicie wszystko zaczyna się od myśli.

Teraz pewnie sobie myślisz: „Ok. dziewczyno, skoro jesteś taka mądra to powiedz jak mam się pozbyć ograniczeń?” Wiem, że przezwyciężenie ograniczeń jest trudne, ale spróbuj następnym razem pomyśleć o pozytywnych aspektach danej sytuacji. Kobieta, która siedziała przy stoliku przede mną zamiast  wyliczać swoje niedostatki ( marudzenie i narzekanie jest passé :p ) powinna skupić się na swoich zaletach i zobaczyć, że bycie przewodnikiem to coś dla niejJ. Jak to ludzie mówią „Only the sky is the limit”.

Tak więc następnym razem pomyśl sobie: „ Nie mogę być zarówno ekstra osobą jak i negatywną. Wybierz jedno.” ( Karen Salmansohn).Ja wybieram bycie ekstra ;). A Ty co wybierasz?

spodnie/pants CLICK

sweter/sweater Ralph Lauren

torebka/bag Monnari

buty/ shoes Renee.pl

zegarek/watch Lorus

What are your thinking patterns about yourself? What do you think of yourself? Do you criticize yourself or are you good to yourself? Do you agree that your thoughts influence the way your life looks like? I’m curious about your answers. Please let me know in your comments:)

Jakie wy macie schematy myślowe dotyczące Was samych? Co o sobie myślicie? Czy jesteście swoimi sprzymierzeńcami czy może surowymi krytykami? I czy zgadzacie się, że Wasze myśli o sobie samych wpływają na to jak wygląda Wasze życie? Jestem ciekawa Waszych odpowiedzi. Proszę, podzielcie się nimi ze mną w komentarzach 🙂